Gesprekstof

Ik heb inmiddels een druk leven. Gezin, een administratief baantje, studie en ook nog mijn vrije tijd!
Je zou zeggen dat er genoeg is om over te praten.
Tot voor kort was ook ik die mening toebedeeld. Maar ik heb mensen die goed voor me zorgen en zo werd ik laatst gewaarschuwd voor de eenzijdigheid van mijn gesprekstof.
Het schijnt namelijk maar een kleine tien minuten te duren na begroeting, voor ik aankom met een anekdote uit mijn onderwijsperikelen. Heel onschuldig en gewoon mijn dingen van de dag. Eigenlijk niets anders dan diezelfde vriendin waarvan ik de collega's al aardig begin te kennen via haar verwoorde perikelen. Toch schijn ik erger te zijn en dat raakt me natuurlijk tot op het bot!
Met ingang van gisteren heeft mijn vriendin haar oude vriendin terug. En niet alleen zij! Iedereen kan uit vrije wil mijn leven volgen, ik zal niet zomaar meer uit mezelf beginnen. Is niet meer nodig, dit blog is mijn medium bij uitstek.
Lieve vrienden en familie, waar zullen we het eens over hebben?