Punt

Iets waar ik nog niet helemaal vrede mee heb is de zogeheten puntenslijpcultuur die er op diverse scholen gaande lijkt te zijn.
Ik zou haast zeggen dat het puntenslijpen het toileteren verdringt!
Soms is er zelfs sprake van een soort bargedrag! Het tafeltje met daarop het slijpselbakje is precies groot, breed en hoog genoeg om daar met twee dames uitgebreid tegenaan te hangen en de dingen van de week te bespreken. Het potlood zie je krimpen! Als ik ongeduldig met het mijne op de tafel tik, kijken ze me soms meewarig aan. Ik schijn er niets van te snappen, dit moet gewoon gebeuren!
Nu zie ik dus overal al heel snel slijpsel, opgespaarde kleurpuntjes en duogeslepen potloodrestjes. Ik kan er niets aan doen, het lijkt zoetjesaan een fixatie.
En ik weet wat ik ga vragen aan de kerstman. Zo'n echte ouderwetse electrische slijper, bediend door de juf zelf of superlieve zoete brave kindertjes - op gezette tijden! Tot het slijpsel mijn gedachtengang niet meer zo beheerst.