Stoer

I did it!
Ik heb het voor elkaar gekregen om in mijn allereentje een club jonge pubermeiden een weekend lang te entertainen. Acht stuks, uitgenodigd voor een weekendje in ons familiehuisje. Goed, ook de voorwaarden waren ruimschoots aanwezig: zon, water, make up, goede muziek, versnaperingen en onderschat ook mijn broer met speedboot niet!
Maar toch. Ik als begeleider had het allemaal mooi onder controle! Ik heb me rotgelachen en ja, ook ben ik streng geweest. Dat moet soms. Ik heb verder een pleister geplakt, blindevrouwtje met ze gedaan, de tenten opgezet, heimwee in de kiem gesmoord, vele koele duiken genomen, marsh mellows gesmolten boven echt vuur, we hebben gediscoot in een donkere tuin met kaarsjes en ik mocht deel uitmaken van een Supermodel Campingcontest (ik werd het niet helaas).
Ook hebben we in een idyllisch stromend beekje gezwommen en aldaar maakten wij kennis met een fuivende groep leeftijdgenoten uit een naburig gelegen Noord-Limburgs dorp. Die zagen drie donkergetinte dames uit mijn gezelschap aan voor Turken en dat lieten ze ons op een niet zo aangename wijze weten. "Ach", zei ik zacht - het hele discriminatieprotocol aan m'n laars lappend- "de boeren hier hebben geen televisie en weten nog niet zoveel van de wereld." De meisjes keken me ongelovig aan, ik zweeg genoegzaam over mijn incorrectheid.
Toen viel de bal van de heren in het water. Of mijn badende dames hem er misschien uit wilden vissen.
Ik siste de dames strijdlustig toe: "Turken halen geen ballen uit het water!" En alsof het zo had moeten zijn schalde mijn team in koor de ingefluisterde woorden door het Limburgse bos. De jongens leken onder de indruk en even hoorden we alleen het zachte wuiven van het blad aan de bomen.
Natuurlijk moesten de dames nog even dissen en chillen, duh-en meer van dien aard. Wat anders kan een stadse meid op zo'n moment doen! De jongens begrepen er begrijpelijkerwijs niets van en spuugden een keer flink in het water. Ze hadden echter de stroom tegen.