Het is maar van een invallertje..

Twee weken na het uitzwaaien van mijn kantoorbaantje inval ik wat af!
Het is worstelen, het is spannend, het is superleerzaam, het is bikkelen, het is afzien en het is genieten. En voor het eerst ook het jammere gevoel van dag zeggen na een paar dagen dezelfde klas. Op naar de volgende groep, een andere school, nieuwe gezichten. Week na week.

Ow, had ik het woord verbazingwekkend al in de mond genomen?
Deze week staat een vader 's morgens bij me in de klas. "Juffrouw, is dit van u?" Ik kijk in zijn hand en zie daarin mijn mobieltje liggen. Tja, ik ben zo'n juf die haar tas nog uitnodigend open onder het bureau heeft staan. Of misschien heeft mijn mobiel als klokje op het bureau gelegen (horloge inmiddels aangevraagd bij Sint). Het is door de bezorgde vader gevonden in de broekzak van zijn zoon. De zoon had hem uitgelegd dat het waarschijnlijk in zijn tas gevallen is, zijn tafeltje grenst aan het juffenterrein. De jongen die me verwenste en me maar een invallertje vond. Wat nu? Ik kon niet eens boos zijn. Waarom deed die jongen dit? Was hij zo boos op me? Tja..hij en ik zaten elkaar erg dicht op de huid deze week. Dat wel.
De stappen genomen die genomen moesten worden en uiteindelijk samen met hem bij de directeur na school. Hij had het niet gedaan zei hij, hij snapte er niets van.
Zo'n verbazingwekkende actie die niemand gedaan heeft dus, en waar ik als invaller al helemaal geen diepgravend onderzoek naar ga uitvoeren. Ik heb hem de hand geschud en gezegd dat ik hoop dat iemand zo eerlijk is om te vertellen wat er gebeurd is. Dat ik het rot vind als (want die slag hou ik zeker om de arm!) hij inderdaad echt belazerd blijkt te zijn door een ander. Hij en ik gebruiken een volgende keer weer de schone lei. En voor het eerst deze week geen vijandige, maar een aangename en oprechte blik toen hij mijn hand aannam. Te goed van vertrouwen? Het woord oprecht kwam niet vloeiend uit mijn tienvingerblindsysteem, merk ik hier terplekke op. Maar please, mag ik nog even naief blijven?


(Kleine huishoudelijke en verontschuldigende eenmalige mededeling. Ik weet hoe je naief schrijft, maar de puntjes doen het niet..)