Berenjacht

We gaan op berenjacht. We gaan een hele grote vangen!
Bas IS die beer.
En Bas zit erg goed in zijn rol, tot aan de glimmende neus toe. Ook als buurjuf met haar kleuters voorbij komt.
Een omleiding voor haar klas lijkt me geen overbodige maatregel, voorlopig..

Rechtvaardig

Geneiva komt meteen naar me toe. Een van haar ratten is ontsnapt tijdens vervoer naar de kinderboerderij, waar deze en nog een gestreepte versie een nieuw onderkomen zouden krijgen.
En dus wordt vanmiddag direct na school ook de andere rat vrijgelaten. Omdat het zielig is als er maar eentje opgegeten wordt door de katten en de ander niet.
Zouden die beestjes zelf de allerkortste weg naar de kinderboerderij weten?

Mag de stilte wat harder?

Zo begon vanmorgen een oefening. Wij leren stil zijn. Niet het stil zijn wat de juf wil, maar uiteindelijk stil zijn om het stil zijn zelf.
Wat er dan allemaal gebeurt en wat dan juist niet. De kinderen doopten dit moment om tot 'stilte-les' en verkozen dit unaniem tot een nieuwe activiteit op het dagelijks program.
Later tijdens het zelfstandig werken seinde Damian me met zijn ogen. Hij keek naar buiten en glimlachte.
Ik had em ook al gehoord. Dat is de merel die al maanden aandacht vraagt vanaf de boom tegenover ons.

Natuur

Bij een prakticum moet je met een aantal zaken rekening houden.
Je organisatie moet behoorlijk strak geregeld zijn, tegelijkertijd moet je je flexibel op kunnen stellen.
Open staan voor verrassingen.
Bijvoorbeeld tijdens het zoeken naar nectar in de witte dovenetel. Je legt uit dat ze het toetje aan de onderkant uit kunnen zuigen. Dan moet je vervolgens goed om kunnen gaan met de reacties die ontstaan, doordat er in nagenoeg ieder roomwit kelktoetje een aangepast roomwit wormpje blijkt te zitten. Als je echter vertrouwen hebt in eigen kunnen en dat van de kinderen, kunnen er nog mooie leermomenten ontstaan. Weleens wormendressuur gezien?

Schone schijn

De kinderen zitten vol overgave aan hun schrijfwerk, muziekje op de achtergrond.
Zo op het eerste gezicht een schijntje, maar Ricky moet net iets harder zijn best doen voor zijn schoonschrift.
Dat doet ie ook en hij klaagt niet! En ik ploeter ondertussen aan een moederdagkado-voorbereiding en klaag ook niet. Samen doen we even hard ons best. Zo op het eerste gezicht een schijntje.
Ricky heeft me door.
"Zo jongens, de juf heeft het nog moeilijker dan wij met haar ding!"
Ja, en ik wil straks ook een 'g' en een sticker.

Glimmen

Op zoek naar niets struinde ik de koninginnemarkt af. En meestal gebeurt het dan, zo ook nu: Vanaf een lakentje glom een rode koffiepot me toe: Ik ben het, Koffiepot! Haal me hier vandaan en koop mij, koop mij!
Dit moet em wel zijn, dacht ik. En de man beaamde het: jaren-50 product.

Hij heeft tot vanmorgen de tuin gesierd, maar nu mocht ie mee naar de klas, waar ik net het verhaal van de Stoorworm voorgelezen heb. "Jongens, ik heb em gevonden!" Voorzichtig en met gepaste eerbied haalde ik hem tevoorschijn. De rode Koffiepot die het watergevaar trotseerde, maar gevangen werd door een lelijkerd en het uiteindelijk niet gehaald heeft... Zelfs de haak uit het verhaal zit er nog aan! Toen ik de werking ervan demonstreerde spuugde de pot een straaltje water uit.
“Ow, zeewater!” riep ik.
En de kinderen verzamelden zich vol verwondering rond het plasje tuinregenroestwater.
Koffiepot is per vandaag definitief in het 4b-hart gesloten en mag z'n oude dagen op onze zonnige vensterbank slijten. Dood of niet.

De kenners hebben al ontdekt dat het hier gaat om 'De Stoorworm' van Wim Hofman. De watersnoodramp vertaald naar een voor kinderen begrijpelijk verhaal. En de nog-niet-kenners weten het nu ook.


(bron image: www.stoorworm.nl - dit filmpje zal tzt vervangen worden door onze eigen Koffiepot-look-a-like, als er weer batterijen in het fototoestel zitten)

Knappe Toon

Wat is een fabel eigenlijk?
Een sprookje juf!
Ja, daar lijkt het wel op inderdaad. Maar het heet geen sprookje, wat zou er bijzonder zijn aan een verhaal wat fabel heet?
Stilte.
Ik zal eens een fabel voorlezen en dan wil ik straks graag horen welke mensen je in het verhaal bent tegengekomen.

En ik vertel het verhaal "De verjaardag van de sprinkhaan" van Toon Tellegen.
Wanneer ik het boek dicht doe en de kinderen vragend aankijken sommen ze op:
De spitsmuis, de giraffe, de sprinkhaan, de olifant, de eekhoorn.

Ah. En wat is er zo bijzonder aan deze mensen?
Ze praten!
Ah.
Eh...
Ja!

Slopen en bouwen

Een mooie dag. Want het vijftien jaar oude noodgebouw wordt met de grond gelijk gemaakt.
Het toeval wil dat in groep 4b net een nieuw bouwproject gaande is, we zijn druk bezig met het ontwerpen van een eigen dorp.
Ik was hier al zo over in mijn nopjes, vanwege al dat zelfontdekkende en samenwerkende en al die andere parels.
Zie ik me toch een enorme parel in tweedelig pak voorbij lopen. Iemand die keek alsof ie verstand had van bouwen of slopen.
Dus gooide ik de deur open en heette hem nietsvermoedend van harte welkom met de openingszin: "Mijnheer, weet u iets van gebouwen?"
Jawel mevrouw, ik heb deze school ontworpen - ik ben de architect.
Ik heb hem naar binnen getrokken en gevraagd even kritisch te kijken naar onze maquettes en argumenten bij de dorpsplannen. En hij deed dat gewoon! De kinderen bekeken op hun beurt de architect van alle kanten.
En juf Ellen is voor de rest van de dag in een kick geschoten.

Gastspreker

Vandaag kwam gastspreker David uit groep 5 ons iets vertellen over dinosaurussen.
En ook over holbewoners en de Homo Sapiens.
Gegiechel, gegrinnik en gegrijns - steeds luider ook.
David gaat echter onverschrokken door, terwijl hij me met lichte glimlach en een veelbetekenende blik laat weten dat hij die fase al achter de rug heeft. De dinosaurussen zijn uitgestorven, deze ervaren spreker heeft groep vier overleefd!

Verstand van verzekeren

Ik observeer mijn hooggewaardeerde duocollega tijdens een rekenles.
Het circus komt daarin voorbij en met de klas komt collega tot de conclusie dat dat wel een bak met geld zal kosten, die dieren en dat eten en al dat personeel.
"Maar wie betaalt dat allemaal?".
Robert steekt niet eens zijn vinger in de lucht en roept overtuigd: "De verzekering natuurlijk".
In de gaten houden die knul.