Egel

(klik voor groter formaat op de foto)

Vraagje

"Juf, hoe schrijf je ekstussie?"
Ik wil onmiddellijk de context achter zijn verhaal.
"Nou, dat ga ik later gebruiken".
Geen idee hoe je dat schrijft, jongen.

Belangrijk

In deze groep is het een tricky zaakje om zomaar het lokaal te verlaten. De kans is zeer aanwezig dat de groep binnen een fractie alle kanten op stuitert. Maar vandaag moest het gewoon even, dan zometeen maar weer de boel terug op de plek dirigeren. De kinderen waren net aan de slag gegaan met een brief aan verhalenman Ted. Ze lieten hem weten graag te helpen en somden op wat we al voor hem geregeld hadden.
Stilletjes sloop ik het lokaal uit. En schrok. Het was zo stil in de klas.. En dus even kijken. Ik was met stomheid geslagen: de groep zat zonder uitzondering gebogen over een belangrijke brief aan Ted. Ja juf, nogal wiedes! Ted heeft ons nodig en niet zo'n beetje ook!
En dus daarom een oproep. Mensen met vraagstukken en andere problemen die vragen om een oplossing: meldt u aan bij 4b!
Voor 4b bent u belangrijk! Belangrijker dan stuiteren.

En nog eens sneeuw..

Sneeuw is maar een tijdelijk goedje. En als het dan ook nog eens pas heel laat in de winter gaat sneeuwen, kan ik me zo goed voorstellen dat de kinderen vergeten hoe dat ook alweer zat met sneeuw.
Zoals bij Damian, die zijn sneeuwpop in twee delen naar binnen bracht en het op een veilig plekje tegen de muur zette.
Zodat de grote kinderen de sneeuwpop niet zouden vernielen.

Sneeuw en ijs

Platvoetje zorgt voor meer wonderen. Zo ging het vandaag sneeuwen, voor het eerst dit jaar.
En tijdens de speurtocht in Kayra's haar zag ik dat serieuze en een beetje schichtige meisje lachen, voor het eerst. Om Platvoetje. En niet bescheiden ook, ze bleef er zowat in!
Een opgewekte lach sierde de rest van de middag haar gezicht. Het ijs is gebroken. Platvoetje, ik kan je wel zoenen!

Wonder

"Juf, ik weet niet wat ik moet schrijven!" Kayra wist zich blijkbaar geen raad met de schrijfopdracht. Hij stond vast zo voor me te springen in de hoop dat ik hem een kant en klaar verhaal in z'n popelende handjes zou leggen.
Mijn vingerpop Platvoetje schoot te hulp en kraste: Joh, ik zie nog zat fantasie zitten, wacht even ik pluk het er voor je uit!
En Platvoetje dook in het haar van Kayra. En niet veel later had ze dat belangrijke sprankje fantasie vast in haar handen.
"Kayra, vlug naar je plek en hou dit goed vast voor het wegvliegt!" Kayra snelde met zijn kostbare gift naar zijn plaats en verhip, hij begon te schrijven. Een wonder had zich vlak voor mijn ogen voltrokken. Platvoetje mag blijven.

Ha Ha

Vandaag werd een jongen uitgelachen door een klasgenoot, op een vervelende manier. En we zijn maar eens gaan oefenen.
Hoe voelt uitlachen en hoe voelt lekker lachen.
Nou, van uitlachen heb je snel genoeg. En van echt lachen kregen we buikpijn. En we konden niet meer stoppen. Niemand. Ook de juf niet.

Leuk genoeg

Vandaag was ik zo'n echte. Zo eentje die -toen het echt niet meer ging met het volume in de klas- de leuke taalactiviteit ter plekke heeft gestaakt en de kinderen heeft laten zwoegen op een taaltoets met aansluitend als toetje een rijtje hoofdrekenen.
Doodstil en superijverig. Twintig minuten lang. En ze hadden het zo te zien nog naar hun zin ook! Is het dan echt zo eenvoudig?