Van lenen komt..

De start van het verhalend ontwerp is een succes. Zonder inmenging van ondergetekende is door de klas unaniem besloten om de mijnheer Ted -die zijn verhalenkoffer kwijt is- te helpen. Hoe? Daar wordt vandaag in groepjes over nagedacht.
Volgens de placemet methode duiken de kinderen bovenop de hulpvraag. Wat een spirit wat een team!
Op de opmerking van een groepje "we weten even niets meer" vertel ik ze dat ze best even bij elkaar mogen kijken en stuur de groepsleider op onderzoek uit. Die is al snel terug. "We mogen niet afkijken zegt Alysha!" Mmmm duidelijk een symptoon van competitiedrang. Nee, leg ik uit, dat is geen afkijken. Dat noemen we bij elkaar lenen, zo kom jij misschien wel weer op een gloednieuw idee!
Morgen een toets. En ik bedenk me dat mijn uitleg erg kortetermijn-denken is geweest..



ps. Voor kenners: Ja, die Ted.

Rekenprijs

Ergens in een van mijn eerdere stukjes gaf ik iets van mijn rekenniveau prijs.
Ik ben er dan ook trots op om te kunnen vertellen dat ik met sprongen vooruit ben gegaan!
Gisteren namelijk een toets gehad, van Loan. Drie levels moest ik van hem maken en daarna nog een mondelinge overhoring toe. Soms hielp hij me door alvast een komma in het lege antwoordhokje te zetten. "Dit is een erg lastige in level drie!"

Maar ik heb em, mijn rekenprijs. Zelf verdiend!!

Cool

Zijn jullie klaar voor de tafels?
De kinderen springen in de houding. Armen over elkaar en mondjes op z'n allerstijfst dicht. Tafels leren anno 1900.
Maar dan anders:
En lieve kindertjes, welke rap wordt het vandaag?
"De tafel van 8!"
Oke boys and girls, in de tafelraphouding!
Twintig coole rappers uit 4b, nu diezelfde armen wat stoerder over elkaar, benen breed uiteen.
Lekkere kop d'r bovenop.
Juf zet de ritmebox in met eigen lijf als klankkast. De klas vult zich met tafelrapenergie, de hele groep doet mee.
Yo! Wie zegt dat tafels leren saai is?

Olie

Er zijn verschillende manieren om te laten merken dat je het naar de zin hebt met iemand die dag.

Zoals deze:

Olie = lief
Juf = olie

En zo is dat.

Bewegen

Thijs is een hoogbegaafde leerling in groep vier, waar ik een dag inviel.
Samen namen we even zijn rooster van die dag door, gelukkig gym in zijn eigen klas!
Ha, zegt ie: gym. Dat is erg goed voor me! Dat is goed voor de motoriek!
Ja, beaam ik. En je conditie.
"Ja precies", pingpongt hij weer terug. "Ik weet alleen nog niet zo goed welke condities daarmee bedoeld worden."

Vol van

Ik was tijdens die rekenles zelf vol vertrouwen. Het liep als een trein en ik 'had' ze als je het over betrokkenheid hebt.
En in die hoedanigheid kon ik dus ook gemakkelijk een opbergbak vol blokken boven de grond leegstorten. Omdat ik me hardop afvroeg hoeveel liter daar dan in zou kunnen. Geen moment nagedacht over mogelijke wanorde die zou ontstaan. Tien behulpzame kinderen die zouden toespringen omdat helpen een hoger doel dient dan het rekenexperiment.
En verrek. Het gebeurde ook niet! Niet eens een oh-tje of ah-tje. De les moet echt leuk geweest zijn :-)

Half vol

Ach, misschien is dit wel gesneden koek voor de doorgewinterden onder ons. En dus voor diegene niet meer dan een amper vermakelijk voorval. Maar ik vond die instinker van vandaag zo geweldig!
Hoeveel liter gaat er in dit pak halfvolle melk?
"Een halve liter juf, want het is halfvolle melk" Zijn antwoord was bloedserieus bedoeld.
En dus een praatje gehouden over de inhoud van het pak, vol, halfvol en mager. Om dat maar even helder te hebben. Maar alleen ten gunste van de volgende rekenles. Het liefst zou ik zijn antwoord beaamd hebben en zou ik heimelijk genieten van die heerlijke onwetendheid.